Ben korkunç durumdaydım yanımda haberlerin vızıltısını bile duymaya katlanamıyordum
Yurtdışına yerleşmek için kocamın başını yiyordum
Her aksam deli gibi çalışıp kendime ayırdığım zamanda iPhone oyunu oynuyordum
Haftasonları avm ye ya da caddeye gidip gereksiz alışveriş yapıyordum
En iyi ihtimalde Alp ve Tunçla açık havada takılıyorduk
Ya da arkadaşlarla geyik
Gençliğe inancım yoktu
Tek istediğim oğlum Alp' i şeriat kabul edilmeden yurtdışına çıkaracak parayı kazanmaktı
Şimdi her sabah sosyal medya accountlarımızı kontrol ediyorum
Sonra bir yenişafak okuyorum yine ne zırvalanıyor diye
Sonra sözcü vatan a bakıyorum
Ofise geldiğimde insan gibi çalışmaya özen gösteriyorum - çünkü insan olduğumu hatırladım
Öğlen yine kısa haberleri tarıyorum
Eve gelince eşim ve oğlumla açık havaya takılıyorum
Park tabi ;)) etrafımızda o kadar güzel parklar varmışki
9 da tencere çalıyorum ya da dısardaysak alkışlıyorum
Cocuğuma daha özgür olabilmesi için mantıklı konuşmalar yapmaya çalışıyorum
Hayatımda ilk kez ben etrafımda tanımadığım insanlarla konuşuyorum
Artık gençliğe güveniyorum, o günler boyunca gittiğimiz gezi parkı direnişi bunu sağladı
Ve ihtiyacı olanları eğitmeye çalışıyorum biz neden direnmeye çalıştık ( bir çarşı değiliz sonuçta ) biz hep yancı olduk ;) örneğin alpe bakan teyzemiz
Halen Alp için çok korkularım var sonucta onun global olmasını istiyorum . Bense güzel bir ülkede olmamın mutluluğu ile burada kalmak istiyorum
Bu boğazı kalamış parkını Çeşme boyalık sahilini bırakıp cehalete teslim edip gidemem artık
İnsanlar ben bunlara sahip kalayım diye canlarını ortaya koymusken artık onları nasıl yanlız bırakırım??
Söyle bir baktım da ben eskiden bi b.. Yapmıyormusum;))))
Harika yazmışsın.Öptüm kocaman:)
YanıtlaSilArtık yapacak bir sürü şeyimiz var neyseki:)
YanıtlaSil